GREEKS AROUND THE WORLD - ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

GREEKS AROUND THE WORLD 

Μία έρευνα του 

ΚΕΝΤΡΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΕΧΝΩΝ "ΑΠΟΨΗ"

A research by the 

CENTRE FOR LITERATURE AND ARTS "APOPSI"

Σχεδιασμός & Επιμέλεια έκδοσης 

Χρήστος-Μιχαήλ Ε. ΠαΠανδρόπουλος

Design & Editing by 

Christos-Michail E. PaPandropoulos

 2006

_______________________________________________________

Συνεργάτες της έκδοσης

ΕΛΕΝΗ ΒΑΡΟΠΟΥΛΟΥ : Θεατρολόγος, Κριτικός τέχνης. Μέλος της AICA
ELENI VAROPOULOU : Theatre Historian and Critic. Art Critic. Member of AICA

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΟΥΡΖΗΣ : Χαράκτης Ζωγράφος, Λέκτορας της ΑΣΚΤ
GIANNIS GOURZIS : Engraver, Painter, Lecture in the Athens Schoul of Fine Arts (ASKT)

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΙΤΡΟΕΦ : Ιστορικός σύμβουλος στο Haverford College
ALEXANDROS KITROEF : Historical Consultant at Haverford College

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΣΚΙΝΑ :  Μουσειολόγος. Ιστορικός Τέχνης. Μέλος της AICA
KATERINA KOSKINA : Museologist, Art Historia, Member of AICA

ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΖΑΜΑΝΗ : Ιστορικός Τέχνης. Μέλος της AICA
MARIA KOTZAMAN I: Art Historian, Member of AICA

ΚΑΝΑΚΗΣ ΛΕΛΕΔΑΚΗΣ : Κοινωνιολόγος
KANAKIS LELEDAKIS : Sociologist, Panteio University of Athens

ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΡΚΕΤΟΣ : Καθηγητής Ιστορίας της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.  Πρόεδρος του Διεθνούς Ιπποκράτειου Ιδρύματος
SPYROS MARKETOS : Professor of History of Medicine at the University of Athens.  President of the International Hippocratic Foundation

ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ : Ιστορικός και Κριτικός Κινηματογράφου
NINOS FENEK MIKELIDIS : Film Historian and Critic

ΜΑΙΡΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ : Αρχαιολόγος, Πρόεδρος του Κ.Γ.Τ ΑΠΟΨΗ, Μέλος AICA
MARY MICHAELIDOU : Archaeologist, Member of AICA. President of APOPSI Centre for Literature and Arts

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΤΗΣ : Κριτικός Μουσικής
GEORGE MONEMVASITIS : Music Critic

ΓΙΩΡΓΟΣ ΞΙΑΡΧΟΣ: Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.  Ιστορικός Αθλητισμού
GEORGE XIARCHOS : Gymnastics Teacher, Sport Historian

ΜΠΙΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ : Ιστορικός Τέχνης. Μέλος της AICA
BIA PAPADOPOULOU : Art Historian, Member of AICA

ΣΙΣΣΥ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ : Θεατρολόγος
SISSY PAPATHANASIOU : Theatre Historian and Critic

ΧΡΗΣΤΟΣ-ΜΙΧΑΗΛ ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ : Συντηρητής Έργων Τέχνης, Θεωρητικός Τέχνης & Ιστορίας Γυαλιού. Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Κ.Γ.Τ ΑΠΟΨΗ
CHRISTOS-MICHAEL PAPANDROPOULOS : Conservator of Fine Arts, Arts Theorist and History of Glass, Art Director of C.L.A. APOPSI

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ : Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων Παντείου Πανεπιστημίου
CHARIS PAPASOTIRIOU : Associate Professor of International Relations at the Panteio University of Athens  

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΗΣ : Δημοσιογράφος
GEORGE SARIYIANNIS : Journalist

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ : Σκηνοθέτης   
YIANNIS SMARAGDIS : Film Director

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ : Φυσικός
GEORGE TRANTAPHILLOY : Physical

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΙΤΟΥΡΑΣ : Δικηγόρος, Ιδρυτής του Μουσείου Σαντορίνης
DIMITRIOS TSITOURAS : Lower, Founder of the Santorin Museum   

ΜΠΗΛΙΩ ΤΣΟΥΚΑΛΑ : Δημοσιογράφος, ΕΤ1
BILIO TSOUKALA : Journalist, ET1

ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΣΟΥΧΛΟΥ : Ιστορικός Τέχνης. Μέλος της AICA. Ιδρύτρια του Κ.Γ.Τ. ΑΠΟΨΗ. Chevalier de l’Ordre des arts et des Lettres
DIMITRA TSOUCHLOU : Art Historian, Member of AICA, Chevalier de l’Ordre des Arts et des Letters, Co-founder of C.L.A APOPSI

ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΡΑΚΛΑΣ : Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης
GEORGE FARAKLAS : Professor of Philosophy at the Panteio University of Athens  

ΕΛΕΝΗ ΦΕΣΣΑ-ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ : Ιστορικός Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής. Επίκουρος Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών
ELENI FESSA-EMMANUEL : Historian of Modern Greek Architecture. Assistant Professor, University of Athens

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ : Σκηνογράφος
DIONYSSIS FOTOPOULOS : Stage and Set Designer

   _______________________________________________________

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΨΗΣ

(Δήμητρα Τσούχλου)

ΣΕΡΑΦΕΙΜ Δ. ΦΥΝΤΑΝΙΔΗΣ 

(Συνέντευξη στη Δήμητρα Τσούχλου, την Μαρία Μαραγκού και στον Χρήστο-Μιχαήλ ΠαΠανδρόπουλο)

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΟΙ ΠΑΡΥΦΕΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

(Χάρης Παπασωτηρίου)

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΗΔΗΣ (Κανάκης Λελεδάκης)
ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ (Κανάκης Λελεδάκης)
ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ (Γιώργος Φαράκλας)

ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΘΕΩΔΟΡΗΣ (Γιώργος Τριανταφύλλου)
ΙΩΑΝΝΗΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ (Γιώργος Τριανταφύλλου)
ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΠΑΝΑΣ (Σπύρος Μαρκέτος)
ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ (Σπύρος Μαρκέτος)
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ (Σπύρος Μαρκέτος)

ΚΑΛΕΣ ΤΕΧΝΕΣ

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ
ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΣΤΟΝ ΔΙΕΘΝΗ ΟΡΙΖΟΝΤΑ
ΓΙΏΡΓΟΣ ΚΑΝΔΥΛΗΣ (Ελένη Φέσσα-Εμμανούλ)
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΟΞΙΑΔΗΣ (Ελένη Φέσσα-Εμμανουήλ)
ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΖΕΡΒΟΣ (Κατερίνα Κοσκινά)
ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ – TERIADE (Μαίρη Μιχαηλίδου)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΟΛΑΣ (Μπία Παπαδοπούλου)
ΧΡΥΣΑ (Μαρία Κοτζαμάνη)
ΤΑΚΗΣ (Μπία Παπαδοπούλου)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΝΕΛΛΗΣ (Κατερίνα Κοσκινά)
NELLY’S (Αλέξης Σαββάκης)
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΕΡΙΔΗΣ (Συνέντευξη στην Μπήλιω Τσουκαλά)

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 

(Λίνα Λυχναρά)
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΤΟΥΡΑΣ
(Συνέντευξη στην Δήμητρα Τσούχλου και τον Χρήστο-Μιχαήλ ΠαΠανδρόπουλο)  

ΘΕΑΤΡΟ 

(Γιώργος Σαρηγιάννης)
ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΘΙΑΣΟΙ ΣΤΙΣ ΠΕΝΤΕ ΗΠΕΙΡΟΥΣ
ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
ΠΕΙΡΑΪΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ
ΑΜΦΙ-ΘΕΑΤΡΟ
ΑΤΤΙΣ
ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ (Ελένη Βαροπούλου) 
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
(Συνέντευξη στην Ελένη Βαροπούλου)


ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ (Νίνος Φενέκ Μικελίδης)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ
(Συνέντευξη στη Δήμητρα Τσούχλου)

ΜΟΥΣΙΚΗ 

ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
(Συνέντευξη στον Χρήστο-Μιχαήλ ΠαΠανδρόπουλο)
ΕΛΛΑΔΑ, ΧΩΡΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ
(Γιώργος Μονεμβασίτης)
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
(Γιώργος Μονεμβασίτης)
ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ
(Γιώργος Μονεμβασίτης)
ΝΑΝΑ ΜΟΥΣΧΟΥΡΗ
(Γιώργος Μονεμβασίτης)
ΙΑΝΗΣ ΞΕΝΑΚΗΣ
(Σίσσυ Παπαθανασίου)
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
(Συνέντευξη στη Δήμητρα Τσούχλου)

ΧΡΥΣΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ 

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
(Γιώργος Ξιάρχος)
ΕΥΑΓΓΕΛΗΣ ΖΑΠΠΑΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΚΕΛΑΣ
ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΔΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΡΑΣΕΒΔΑΣ
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΟΚΙΝΗΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΥΡΓΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΔΗΣ
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΑΚΟΥΣΗΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΕΩΓΡΑΝΤΑΣ
ΣΟΦΙΑ ΣΗΜΗΡΙΩΤΗ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΚΑΡΛΑΤΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΦΑΛΟΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗΣ
ΓΕΩΓΡΙΟΣ ΑΛΙΠΡΑΝΤΗΣ
ΚΩΠΗΛΑΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΙΚΛΗΤΗΡΑΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΑ
ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΥΓΙΑΚΗΣ
ΠΥΡΡΟΣ ΔΗΜΑΣ
ΑΚΑΚΙΟΣ ΚΑΚΙΑΣΒΙΛΗΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΑΚΗΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ
ΒΟΥΛΑ ΠΑΤΟΥΛΙΔΟΥ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΟΥΡΟΥΤΣΟΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΚΕΝΤΕΡΗΣ
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΤΑΜΠΑΚΟΣ
ΦΑΝΗ ΧΑΛΚΙΑ
ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΣΟΥΜΕΛΕΚΑ
ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΑΔΗΣ
ΣΟΦΙΑ ΜΠΕΚΑΤΩΡΟΥ / ΑΙΜΙΛΙΑ ΤΣΟΥΛΦΑ
ΘΩΜΑΣ ΜΠΙΜΠΗΣ / ΝΙΚΟΣ ΣΙΡΑΝΙΔΗΣ
ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΠΕΤΡΑΛΙΑΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΗΣΙΩΤΗΣ
ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, 2004

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΟΥΡΖΗΣ

(Συνέντευξη στον Χρήστο-Μιχαήλ ΠαΠανδρόπουλο)

ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΥΓΙΑΚΗΣ

(Συνέντευξη στον Χρήστο-Μιχαήλ ΠαΠανδρόπουλο)

_______________________________________________________ 

C O N T E N S 

FOREWORD BY APOPSI

(Dimitra Tsouchlou)

SERAPHIM D. FYNDANIDIS

(Interviewed by Dimitra Tsouchlou, Maria Maragou and Christo-Michael PaPandropoulo)

HISTORICAL INTRODUCTION

THE CONTOURS OF MODERN GREEK HISTORY

(Charis Papasotiriou)

PHILOSOPHY

CORNELIUS CASTORIADIS (Kan. Leledakis)
NICOS POULANTZAS (Kan. Leledakis)
KOSTAS AXELOS
(Yorgos Faraklas)

SCIENCE

CONSTANTIN CARATHEODORY (Yorgos Triantaphyllou)
IOANNIS ILIOPOULOS (Yorgos Triantaphyllou)
FOTINOS PANAS (Spyros Marketos)
GEORGE N. PAPANICOLAOU (Spyros Marketos)
GEORGE K. KOTZIAS (Spyros Marketos)

FINE ARTS

THE PRESENCE OF GREEK ARCHITECTURE AND
URBAN PLANNING AT AN INTERNATIONAL LEVEL
(Eleni Fessa-Emmanouie)
CHRISTIAN ZERVOS (Katerina Koskina)
EFSTRATIOS ELEFTHERIADIS - TERIADE (Mary Michaelidou)
ALEXANDER IOLAS (Bia Papadopoulou)
CHRYSSA (Maria Kotzamani)
TAKIS (Bia Papadopoulou)
YANNIS KOUNELLIS (Katerina Koskina)
NELLY’S (Alexis Savvakis)

LITERATURE

(Lina Lychnara)
INTRODUCTION
CONSTANTIN CAVAFY
NIKOS KAZANTZAKIS
GEORGE SEFERIS
ODYSSEUS ELYTIS
YANNIS RITSOS
DIMITRIS TSITOURAS
(Interviewed by Dimitra Tsouchlou and Christos-Michael PaPandropoulos)

THEATRE

(Yorgos Sariyannis)
GREEK THEATRE COMPANIES ON FIVE CONTINENTS
NATIONAL THEATRE
PIRAIKO THEATRE
THEATRO TECHNIS
AMPHI-THEATRE
ATTIS
STAGE DESIGNERS (Eleni Varopoulou)
DIONYSSIS FOTOPOULOS
(Interviewed by Eleni Varopoulou)

CINEMA

CINEMA (Ninos Fenek Mikelidis)
YANNIS SMARADGIS
(Interviewed by Dimitra Tsouchlou)

MUSIC

THEODOROS ANDONIOU
(Interviewed by Christos-Michael PaPandropoulos)
GREECE, LAND OF MUSICAL POETICS
(Yorgos Monemvasitis)
DIMITRIS MITROPOULOS
(Yorgos Monemvasitis)
MARIA KALLAS
(Yorgos Monemvasitis)
IANIS XENAKIS
(Sissy Papathanasiou)
MIKIS THEODORAKIS
(Interviewed by Dimitra Tsouchlou)

GOLDEN WINNERS AT THE OLYMPIC GAMES

SPORT IN GREECE
(Yorgos Xiarchos)
EVANGELIS ZAPPAS
DIMITRIOS VIKELAS
THE FIRST MODERN OLYMPIC GAMES
THE DEVELOPMENT OF MODERN GREEK SPORT
GREEK OLYMPIC MEDALISTS
IN THE MODERN OLYMPIC GAMES
SPYROS LOUIS
NIKOLAOS ANDRIAKOPOULOS
IOANNIS GEORGIADIS
PANTELIS KARASEVDAS
ARISTIDIS KONSTANDINIDIS
IOANNIS MALOKINIS
IOANNIS MITROPOULOS
GEORGIOS ORFANIDIS
LEONIDAS PYRGOS
IOANNIS FRAGOUDIS
PERIKLIS KAKOUSIS
OLYMPIC MEDALISTS
IN THE 1906 INTERIM OLYMPIC GAMES
NIKOLAOS GEORGANDAS
SOFIA SIMIRIOTI
KONSTANTINOS SKARLATOS
DIMITRIOS TOFALOS
NIKOLAOS ALIMPRANTIS
GEORGIOS ALIMPRANTIS
ARMY NAVY ROWING TEAM
KONSTANTINOS TSIKLITIRAS
KONSTANTINOS DIMITRIADIS
THE FIRST MEDAL IN SAILING
STELIOS MYGIAKIS
PYRROS DIMAS
AKAKIOS KAKIASVILIS
NIKOS KAKLAMANAKIS
IOANNIS MELISANIDIS
VOULA PATOULIDOU
MICHALIS MOUROUTSOS
KOSTAS KENDERIS
DIMOSTHENIS TAMBAKOS
FANI CHALKIA
ANASTASI TSOUMELEKA
ILIAS ILIADIS
SOFIA BEKATOROU / EMILIA TSOULFA
THOMAS BIMIS / NIKOS SIRANIDIS
EPAMEINODAS PETRALIAS
NIKOLAOS NISIOTIS
THE ATHENS 2004 OLYMPIC GAMES


YIANNIS GOURZIS
(Interviewed by Christos-Michael PaPandropoulos)
STELIOS MYGIAKIS
(Interviewed by Christos-Michael PaPandropoulos)

              _______________________________________________________

ΑΠΟΨΗ

ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΣΟΥΧΛΟΥ

   Τι ήταν εκείνο που θα μπορούσε, μέσα σε αυτό το πάμπτωχο και κυνηγημένο κρατίδιο να αντισταθμίσει τις μεγάλες δυνάμεις, αλλά και τις πολλές μικρότερες που αναδύονταν από την πρόσφατη παγκόσμια σύρραξη; Ασφαλώς και μόνο το ένδοξό του παρελθόν, που όμως θα αποδεικνυόταν ανώφελο αν δεν κατάφερνε αυτή η μικρή χώρα να δημιουργήσει το δικό της πολιτιστικό πρόσωπο. Έστω και με τόσο αντίξοες συνθήκες, η Ελλάδα όφειλε να δεχθεί την πρόκληση και να βάλει το μεγάλο στοίχημα.

   Γνωρίζουμε ότι οι πνευματικές αξίες δεν έπαψαν ποτέ να συνοδεύουν τον ελληνισμό σε όλους τους αιώνες της άγονης σκλαβιάς, της κατοχής από έναν λαό που δεν είχε κανενός είδους πολιτιστική παρουσία. Τα Επτάνησα δεν υπέστησαν τον ίδιο απάνθρωπο ζυγό, η Κρήτη και άλλα νησιά γλύτωσαν για κάποιες δεκαετίες. Στην Ευρώπη, κυρίως στη Ρωσία και την Αυστρία, οι πνευματικές μας δυνάμεις εργάζονταν για τη διαιώνιση του έθνους. Και όταν τελικά επετεύχθη ο ιερός σκοπός, τα ζωντανά αυτά κύτταρα μπόρεσαν να αναπτύξουν καινούριες πνευματικές δραστηριότητες.

   Εμείς, οι Έλληνες του εσωτερικού, αλλά σε μεγάλο βαθμό και του εξωτερικού, γνωρίζουμε και την παλιά και τη νέα μας ιστορία, με όλες τις ενδιάμεσες πτυχές της. Υπάρχει συχνά και η βούληση να ερευνήσουμε και να εμβαθύνουμε σε όλα τα θέματα που μας αφορούν. Συμβαίνει όμως το ίδιο και με τον υπόλοιπο κόσμο; Μόνο ελάχιστοι πνευματικοί άνθρωποι, από θαυμασμό προς τους αρχαίους στρέφονται και προς τους νεοέλληνες, μαθαίνουν την καθημερινή μας γλώσσα και γνωρίζουν τα σύγχρονα επιτεύγματα των συμπατριωτών μας. Εκτός από αυτά τα φωτεινά πνεύματα, άγνοια επικρατεί στο εξωτερικό για το τι πραγματικά σημαίνει Έλληνας και Ελλάδα.

   Σε όποιο μέρος του κόσμου βρεθείς σήμερα και πεις ότι είσαι Έλληνας, ο καθένας, σύμφωνα με τα γούστα του ή τα ενδιαφέροντα του, θα έχει κάποιο σημείο αναφοράς, έστω κι αν αυτό είναι το όνομα ενός ταξιδιωτικού γραφείου ή μιας ταβέρνας. Μπορεί να είναι όμως η Ακρόπολη ή το Θησείο, η Μελίνα ή ο Χατζιδάκις, ο Ελύτης ή Θεοδωράκης.

   Σκοπός αυτού του βιβλίου δεν είναι να πείσει εμάς τους Έλληνες για το πόσο σπουδαία ήταν αυτά που επιτέλεσαν οι συμπατριώτες μας από την απελευθέρωση του τόπου μέχρι σήμερα. Αυτό, έχουμε καθήκον να το γνωρίζουμε και να το διαδίδουμε όσο ευρύτερα μπορούμε στο λαό μας, από μία όσο γίνεται πιο αποτελεσματική παιδεία, και στους ξένους, μέσα από μεταφράσεις, εκθέσεις, διαλέξεις και όποιο άλλο τρόπο ενημέρωσης διαθέτουμε.

Με αυτή την μελέτη επιχειρούμε να αναρτήσουμε για την Ελλάδα μία «φωτεινή επιγραφή» η οποία θα τραβήξει την προσοχή όχι μόνο της Ευρώπης αλλά και του κόσμου.

   Η φιλοδοξία μας, ως ιδιωτικός πολιτιστικός φορέας, στοχεύει στις επισημάνσεις θεμάτων­ για τα οποία υπάρχει κίνδυνος να ξεχαστούν, μέσα στο πλήθος σημαντικότερων ίσως γεγονότων. Το Κέντρο Γραμμάτων & Τεχνών ΑΠΟΨΗ, μέσω των εκδόσεων του, φέρνει αυτά τα θέματα στην επιφάνεια, καταγράφοντας τα κύρια στοιχεία τους και δίνοντας έτσι το έναυσμα για νεότερες μελέτες.

APOPSI

DIMITRA TSOUCHLOU

What was it about this poverty-stricken, down-trodden little country that enabled it to maintain its balance against the great and small powers that were emerging from the recent world conflict? Certainly, its glorious past alone would have proved insufficient if this little country had not managed to create its own cultural identity. Under such adverse conditions, Greece had to accept the challenge and play for high stakes.

We know that cultural values have never ceased to accompany the Greeks throughout the centuries of slavery, of occupation by a nation without any cultural influence. The Ionian Islands were not burdened by the same inhuman yoke; Crete and the other islands escaped it for a number of decades. In Europe, mainly in Russia and Austria, our cultural forces worked to perpetuate the nation. And when the sacred cause was attained, these vital forces were able to develop new cultural activities.

Wherever you may be in the world today, you say you’re a Greek, everyone, according to their work or interests, will have some point of reference even if it’s the name of a travel agency or a taverna. But it may be the Acropolis or Theseion, Melina or Chatzidakis, Elytis or Theodorakis.

The purpose of this book is not to convince ourselves about the significant achievements of our fellow countrymen from the time we were liberated from the Ottoman yoke up to the present. We should know these facts and propagate them as broadly as we can among our own people through effective education, and internationally through translations, lectures and any other means we have of disseminating information.

Our purpose at this moment is to hang up a neon sign which will draw the attention of people in Europe and throughout the world to Greece.

Our ambition, as a private cultural organization, with minimal financial resources, is confined to bringing to the fore some issues which are in danger of being forgotten within the plethora of perhaps more important events. At APOPSI we are content to raise these issues and to set down the main facts, thus inspiring studies which others will be able to complete in all the required depth. 

   
_______________________________________________________ 

Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Κ Η   Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η 

H I S T O R I C A L  I N T R O D U C T I O N

ΟΙ ΠΑΡΥΦΕΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ

  ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ, τον 15ο αιώνα, οι Έλληνες ενσωματώθηκαν στο ετερογενές μωσαϊκό των λαών και πολιτισμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η πολιτιστική ταυτότητά τους διαμορφώθηκε κυρίως βάσει του βυζαντινού παρελθόντος τους και η βασική μορφή οργάνωσής τους ήταν εκκλησιαστική. Παρά τις απεχθείς μορφές διάκρισης και την καταδυνάστευση κατά των μη Μουσουλμάνων από το οθωμανικό σύστημα, εκχωρήθηκαν κάποια δικαιώματα αυτοκυβέρνησης στις «θρησκείες της Βίβλου», δηλαδή τις διάφορες χριστιανικές εκκλησίες και τους Εβραίους. Βάσει του συγκεκριμένου συστήματος το Ορθόδοξο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως απέκτησε εξουσία επί όλων των ορθοδόξων υποτελών των Σουλτάνων. Ωστόσο, οι Έλληνες εξακολούθησαν να κατέχουν εξέχουσα θέση στο Πατριαρχείο, η οποία και είχε τις ρίζες της στη βυζαντινή εποχή. Υπό την οθωμανική κυριαρχία, οι Έλληνες απομονώθηκαν και δεν επηρεάστηκαν καθόλου από την Αναγέννηση, τη Μεταρρύθμιση, την Αντι-Μεταρρύθμιση και το Διαφωτισμό, γεγονότα τα οποία καθόρισαν τη ροή της ευρωπαϊκής ιστορίας στην πρώιμη νεότερη εποχή…..

   Το νεοσύστατο ελληνικό κράτος ήταν μικρό και οικονομικά υποανάπτυκτο, ενώ περιλάμβανε λιγότερο από το ένα τρίτο του ελληνικού πληθυσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το μόνο σημαντικό εμπορικό κέντρο του ήταν το λιμάνι της Ερμούπολης στη Σύρο. Η πρωτεύουσα του κράτους, η Αθήνα, δεν ήταν τότε παρά ένα χωριό περιορισμένο κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Τα πλουσιότερα ελληνικά κέντρα εμπορίου και βιομηχανίας βρίσκονταν εκτός των εθνικών συνόρων, σε οθωμανικές πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη και η Σμύρνη ή στις αυτοκρατορίες της Αυστρίας και της Ρωσίας……

THE CONTURS OF MODERN GREEK HISTORY

HARIS PAPASOTIRIOU

   AFTER THE FALL OF THE BYZANTINE EMPIRE in the 15th century the Greeks became part of the heterogeneous mosaic of the peoples and cultures of the Ottoman Empire. Their cultural identity was shaped primarily by their Byzantine past and their main form of organization was ecclesiastical. In spite of odious forms of discrimination and oppression against non-Muslims under the Ottoman system, some rights of self-regulation were accorded to the subject “religions of the bible”, i.e. the various Christian churches and the Jews. This system granted to the Orthodox Patriarchate of Constantinople some authority over all of the Sultans’ Orthodox subjects alike, yet the Greeks retained their paramount position in the Patriarchate, which derived from the Byzantine era. Under Ottoman rule the Greeks were insulated from and unaffected by the Renaissance, the Reformation and Counter-Reformation and the Enlightenment, which shaped the course of European history in the early modern era…..
   The new Greek state was small and impoverished. It included less than a third of the Greek population of the Ottoman Empire. The only major Greek commercial center within the early Greek state was the port of Ermoupolis on the Agean island of Syros. Its capital city, Athens, was at first no more than a village huddled under the rock of the Acropolis. The richest centers of Greek trade and industry were outside its borders, in Ottoman cities like Constantinople and Smyrna or in the Austrian and the Russian Empires….

_______________________________________________________ 

Φ Ι Λ Ο Σ Ο Φ Ι Α /  P H Y L O S O P H Y

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ

Τα κείμενα του Καστοριάδη στο Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα επικεντρώνονται σε μια κριτική ανάλυση του εργατικού κινήματος και του καπιταλισμού γενικότερα στη Δύση, σε αυστηρή κριτική της γραφειοκρατίας και του ολοκληρωτισμού του σταλινικού μοντέλου και σε μια σειρά προτάσεων για το πραγματικό«περιεχόμενο» του σοσιαλισμού.

CORNELIUS CASTORIADIS

Castoriadis’ contributions io Socialism or Barbarism centre on a critical analysis of the workers’ movement and more generally of capitalism in the West, on a stringent criticism of the bureaucracy and the totalitarianism of the Stalinist model and on a series of proposals in relation to the real “content of socialism”.

ΝΙΚΟΣ ΠΟΥΛΑΝΤΖΑΣ

Όλο το έργο του Πουλαντζά διαπνέεται από την επιθυμία να παρουσιάσει μια θεωρητική ανάλυση που όχι μόνο να εξηγεί σύγχρονα φαινόμενα (όπως ο ρόλος του καπιταλιστικού κράτους, οι δικτατορίες στην Νότια Ευρώπη και η μετέπειτα κατάρρευσή τους), αλλά και να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη χάραξη μιας αριστερής πολιτικής στρατηγικής.

NICOS POULANTZAS

All of Poulantzas’ work is imbued with the desire to present a theoretical analysis capable not only of explaining present-day phenomena (such as the role of the capitalist state, the dictatorships of Southern Europe and their ultimate collapse) but also of being utilized to frame a 1.eft political strategy.

ΚΩΣΤΑΣ ΑΞΕΛΟΣ: Ο στοχαστής του παιγνίου του κόσμου

Το «παίγνιο του κόσμου» είναι συνάμα η εναλλαγή των οντολογικών προοπτικών επί του κόσμου και η οντική πραγματικότητα του ίδιου του κόσμου, έτσι δεν είναι ούτε «ένα σχήμα του Είναι του κόσμου» ούτε «ένα σχήμα του όντος» (Jeu σ. 420).

KOSTAS AXELOS: The thinker of the game of the world

The “game of the world” is both the alternation of ontological perspectives on the world and the ontical reality of the world itself, and so it is neither “a form of the To be [existence] of the world” nor “a form of being [existing things]” (Jeu: 420).

_______________________________________________________ 

Ε Π Ι Σ Τ Η Μ Η /  S C I N C E  

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΘΕΟΔΩΡΗΣ

Εξέδωσε πολλές εργασίες και συγγράμματα, και το 1944 η Βαυαρική Ακαδημία αποφάσισε να εκδώσει τα  Άπαντά  του σε πέντε τόμους, κάτι πολύ δύσκολο πρακτικά για την κατεστραμμένη μεταπολεμική Γερμανία.

Δυστυχώς δεν πρόλαβε να δει αυτή την έκδοση ολοκληρωμένη, ούτε και την έκδοση του κύκνειου άσματός του το 1955, της «Αλγεβρικής Θεωρίας του Μέτρου και της Ολοκλήρωσης», απεβίωσε το 1950, κατά τη συνεδρίαση της φυσικομαθηματικής τάξης της Βαυαρικής Ακαδημίας.

CONSTANTIN CARATHEODORY

He made significant contributions to mathematics: to the theory of real functions, to the calculus of variations and to the theory of point-set measure. He published a great many papers and books and in 1944, the Bavarian Academy decided to publish his collected works in five volumes.

Unfortunately he did not live to see this work completed, nor even the publishing of his last paper entitled the “Algebraic Theory of Measure and Integration”, as he died in 1950 during a meeting of the Natural Bavarian Academy.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Γιάννης Ηλιόπουλος, ερευνητής στη θεωρητική φυσική στοιχειωδών σωματιδίων, στην École Normale Supérieur (ΕΝS) στο Παρίσι, υποστήριξε μαζί με δύο άλλους φυσικούς, τον S.L. Glashow και τον L. Maiani, κάτι ριζοσπαστικό: την ύπαρξη ενός νέου στοιχειώδους σωματιδίου, του λεγομένου «charm» κουάρκ.

Η ύπαρξη του σωματιδίου αυτού έγινε γνωστή σ’ ένα πείραμα του 1974. Ήταν μια ανακάλυψη με πολλαπλές επιπτώσεις.

JOHN ILIOPOULOS

John Iliopoulos, a researcher in theoretical elementary particle physics at the École Normale Supérieure (ENS) in Paris, together with two other physicists, S.L. Glashow and L. Maiani, proposed something radically new: the existence of a new elementary particle, the so-called “charm” quark. This particle became known to us in an experiment in 1974. It was a discovery with multiple repercussions.

ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΠΑΝΑΣ

Ένας στυλοβάτης της ευρωπαϊκής οφθαλμολογίας

«.. Γεννήθηκε σ’ εκείνο τον υπέροχο τόπο της Ελλάδας, όπου το φως πλημμυρίζει τα μάτια των παιδιών. Αυτή η χαρούμενη παιδική ανάμνηση τον είχε, ασφαλώς, συγκινήσει τόσο έντονα, ώστε αισθανόταν βαθιά την ανάγκη να βοηθήσει όσους οι αρρώστιες των ματιών βύθιζαν στο σκοτάδι... »

Ένα μικρό δείγμα-απόσπασμα από τον διθυραμβικό λόγο του γάλλου υπουργού Παιδείας και Καλών Τεχνών, M. Chaumie… στην επίσημη τελετή του μεγαλοπρεπούς μνημείου του Φωτεινού Πανά (1832-1903) στο φημισμένο παρισινό νοσοκομείο Hôtel-Dieu.

FOTINOS PANAS

A pillar of European ophthalmology

“...He was born in that magnificent place Greece, where children’s eyes are suffused with light. This cheerful childhood memory had surely touched him so deeply that he felt a profound need to help people with eye diseases that plunged them into darkness...”

This is a brief excerpt from the laudatory speech by the French Minister of Education and Fine Arts, M. Chaumie... delivered during the official unveiling of the magnificent memorial erected for Fotinos Panas (1832-1903) in the Hotel-Dieu hospital in Paris.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΛΟΥ

Ο Γεώργιος Ν. Παπανικολάου, γνωστότερος στο εξωτερικό ως Dr. Pap, είναι ένας από τους δέκα σημαντικότερους ερευνητές της ιατρικής επιστήμης του 2Οού αιώνα, του οποίου το βαρυσήμαντο ερευνητικό έργο σφραγίστηκε με τη θεμελίωση του κλάδου της αποφολιδωτικής κυτταρολογίας.

Το όνομα του κορυφαίου έλληνα γιατρού κατέχει επίζηλη θέση στο πάνθεον της νεότερης Ιστορίας της Ιατρικής. Η ασκητική ζωή και το υποδειγματικό έργο του αποτελούν φωτεινό παράδειγμα για όσους υπηρετούν την ιατρική επιστήμη. Η ανθρωποσωτήρια προσφορά του σηματοδοτεί τις ευθύνες που έχουν οι λειτουργοί της Υγείας απέναντι στους πάσχοντες συνανθρώπους μας.

«Όσον καιρό και να ζει κανείς μακριά από την Ελλάδα δεν μπορεί να βγάλει τη νοσταλγική ανάμνηση από την ψυχή του.»

GEORGE PAPANICOLAOU

George N. Papanicolaou, better known internationally as Dr. Pap, is one of the ten most significant medical researchers of the 20th century, whose important research work culminated with the founding of the field of exfoliative cytology. The name of this leading Greek scientist occupies an enviable place in the pantheon of contemporary medical history. His ascetic way of life and life-saving work constitute a shining example for all who serve medical science, defining the responsibilities of people working in the health field towards their suffering fellow human beings.

“No matter how long you live far from Greece you cannot remove the nostalgic from your soul” 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΚΟΤΖΙΑΣ

Ένας σκαπανέας στον αγώνα κατά της νόσου του Πάρκισον

Ο Γεώργιος Κ. Κοτζιάς (1918-1977) είναι ένας απτά τους πρωτοπόρους σύγχρονους ερευνητές του ραγδαία αναπτυσσόμενου κλάδου της νευροφυσιολογίας. Η επιστημονική συμβολή του στη θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου του Πάρκινσον υπήρξε καθοριστική και έχει αναγνωριστεί σε παγκόσμια κλίμακα.

GEORGE K. KOTZIAS

A pioneer in the fight against Parkison's disease

George K. Kotzias was a ground-breaking researcher in the rapidly growing field of neurophysiology... His scientific contribution to the treatment of Parkinson’s disease was decisive and has been acknowledged worldwide.

_______________________________________________________ 

Κ Α Λ Ε Σ  Τ Ε Χ Ν Ε Σ  /  F I N E  A R T S

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΣΤΟΝ ΔΙΕΘΝΗ ΟΡΙΖΟΝΤΑ - THE PRESENCE OF GREEK ARCHITECTURE AND URBAN PLANNING ON THE INTERNATIONAL HORIZON 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΝΔΥΛΗΣ

Για την πολύπλευρη δραστηριότητα και το έργο του, ο Κανδύλης θα τιμηθεί με πολλές διεθνείς διακρίσεις, θα εκλεγεί επίτιμο μέλος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων, της Ακαδημίας Αρχιτεκτονικής της Γαλλίας, της Διεθνούς Αρχιτεκτονικής Ακαδημίας με έδρα τη Βουλγαρία, της Αρχιτεκτονικής Ακαδημίας της Σοβιετικής Ένωσης, της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας, του Κολομβιανού Συλλόγου Αρχιτεκτόνων κ.ά., και θα αναγορευθεί Chevalier de la Légion d’Honneurκαι Officier de l’Ordre National du Mérite (Γαλλία).

GEORGE KANDYLIS

Candilis received many international awards for his multi-faceted work. He was elected honorary member of the American Institute of Architects, the Architectural Academy of France, the International Academy of Architecture with headquarters in Bulgaria, the Soviet Academy of Architecture, the Academy of Fine Arts in Florence, the Colombian Association of Architects, and others, and was declared Chevalier of the French Legion of Honour and Officier de l’Ordre National du Mérite.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΟΞΙΑΔΗΣ

Ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης υπήρξε η κορυφαία μορφή της διεθνούς πολεοδομίας του καιρού του. Αρχιτέκτονας, πολεοδόμος, επιχειρηματίας, δάσκαλος και αντικομφορμιστής θεωρητικός, ο Δοξιάδης άνοιξε πραγματικά νέους δρόμους στην «επιστήμη των πόλεων» με την οικιστική του Θεωρία (Ekistics).

CONSTANTINOS DOXIADIS

Constantinos Doxiadis was the top figure of his day in the international city planning field. Architect, city planner, businessman, teacher and nonconformist theoretician, Doxiadis truly charted new paths with his theory of ekistics, the science of human settlements.

ΚΡΙΣΤΙΑΝ ΖΕΡΒΟΣ

Το έργο του Ζερβού δεν υπήρξε μόνο ογκώδες και σημαντικό. Υπήρξε και καθοριστικό για την εξέλιξη της σύγχρονης τέχνης στην Ευρώπη και ειδικότερα στη Γαλλία, που ήταν και το μεγαλύτερο εικαστικό κέντρο, τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του ‘60.

CHRISTIAN ZERVOS

Zervos’ work was not only voluminous and significant, it was also instrumental in the evolution of contemporary art in Europe, especially in France, which was the most important art centre, at least up to the 1960s.

ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ

Η εποποιία του όμως ξεκινά το 1937, όταν, με την οικονομική βοήθεια αμερικανού εκδότη, πραγματοποιεί το όνειρό του να δημιουργήσει «το πιο ωραίο περιοδικό του κόσμου», που το κατορθώνει, με το περίφημο Verve.

TÉRIADE

His own saga began in 1937 when, with the financial assistance of a US publisher, he was able to realise his dream of creating the “most beautiful magazine in the world” in the celebrated Verve.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΟΛΑΣ

Μεγαλοσσυλλέκτης, πέρα από γκαλερίστας, ο Ιόλας βασίστηκε από νωρίς, προφητικά, στη νοοτροπία των παγκόσμιων καλλιτεχνικών ανταλλαγών, με μοναδική αυτοπεποίθηση, πυγμή και κύρος, με άπλετη προσωπική γοητεία και αίγλη, επέβαλλε πειστικά την άποψή του, γιατί συναπτό κίνητρό του ήταν η παθιασμένη και ειλικρινής αγάπη για την τέχνη, την ευρεσιτεχνία, την ελευθερία, την καθημερινή ποίηση και ομορφιά.

ALEXANDER IOLAS

A large-scale collector, in addition to being a gallery owner, Iolas prophetically depended, early in his career, on the universal exchange of artists with a unique self-confidence, vigour and authority. Adept at pulling strings with abundant personal charm and glamour, he imposed his opinion persuasively because his permanent motive was a passionate, genuine love for art, inventiveness, freedom and poetry and beauty on an everyday basis.

NELLY’S

Το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης αγοράζει φωτογραφίες της που απεικονίζουν την Ακρόπολη. Το έργο της καλύπτει μισόν αιώνα ιστορία. Η προοπτική με την οποία η Nelly’s φωτογράφισε τα μνημεία αυτά και γίνεται αντικείμενο ειδικής μελέτης.

NELLY’S

The Metropolitan Museum of New York bought the photographs she had taken of the Acropolis. Her work covers half a century of history. The perspective from which Nelly’s had photographed these monuments was the subject of a special study.

ΤΑΚΗΣ

Ανήσυχος δημιουργός με εφευρετικό πνεύμα, ο Τάκης εγκαταστάθηκε το 1953 στο Παρίσι, σε ηλικία 28 χρονών, θεωρώντας πιο πρόσφορη τη γαλλική πρωτεύουσα για πρωτοποριακούς καλλιτεχνικούς πειραματισμούς. Από τότε πρωταρχικός στόχος του υπήρξε η υπέρβαση της παρωχημένης οπτικής και η ανακάλυψη καινούριων καινοτόμων οδών στην τέχνη, μέσα από την τεχνολογική έρευνα.

TAKIS

A restless creator with an inventive spirit, Takis settled in Paris in 1953 at the age of 28, considering the French capital more suitable for innovative artistic experimentation. Since then his primary goal has been to transcend the outdated optics of the past and to discover innovative new ways to approach art through technological research.

ΧΡΥΣΑ

Βιώνοντας έντονα τον σκληρό ανταγωνισμό της νεοϋορκέζικης κοινωνίας ως ξένη, και τις ρατσιστικές προκαταλήψεις του φύλου της ως γυναίκα, η Χρύσα δέχτηκε την πρόκληση και επέβαλε το έργο της στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, κερδίζοντας αξιοκρατικά τη θέση της δίπλα στους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες του 2Οού αιώνα.

CHRYSSA

While having to deal with the tough competitiveness of New York society as a foreigner and the discrimination against her as a woman, Chryssa nevertheless accepted the challenge and eventually had her work accepted by the largest museums of the world, earning her a place among the most significant artists of the 20th century.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΝΕΛΛΗΣ

Μια σπάνια περίπτωση καλλιτέχνη που το έργο του μπορεί να λειτουργεί σαν «δείγμα» του σύγχρονου ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, αντλώντας κυρίως στοιχεία από τον ευρύτερο γεωγραφικά ευρωπαϊκό χώρο και από διαφορετικές ιστορικές στιγμές, χωρίς γι’ αυτό το λόγο να εμφανίζεται ασύνδετο ή απλώς εκλεκτικό, είναι ο Γιάννης Κουνέλλης.

JANNIS KOUNELLIS

The rare case of an artist whose work can function as a ‘sample’ of the modern European scene, drawing elements from the broader geographical area of Europe and from various historical moments, but without them making him appear disjointed or simply eclectic, is that of Jannis Kounellis.



ΠΑΥΛΟΣ
Ο Παύλος, ο Έλληνας καλλιτέχνης που στη δεκαετία του ‘60 και του ‘70 συμμετείχε στο Παρίσι στις εκθέσεις της ομάδας των νέων-ρεαλιστών, τρέφει μια ιδιαίτερη αγάπη για την καθημερινότητα ως βασικό στοιχείο της ζωής και αυτό καθρεπτίζεται στο έργο του. Οι τρισδιάστατοι πίνακές του μαρτυρούν πρωτίστως τη σχέση του με τη ζωή, και αυτό όχι μόνο σε ό,τι αφορά στις αξίες της και τις υψηλές της έννοιες, αλλά κυρίως σε ό,τι αφορά στις πιο ταπεινές και τετριμμένες όψεις της, όπως είναι οι συνηθισμένες εικόνες και τα καθημερινά αντικείμενα.


PAVLOS
Pavlos, the Greek artist who in the Paris of the Sixties and Seventies took part in the exhibitions of the New Realist group, is particularly fond of everyday things a basic components of life and this is reflected in his work. His Three-dimensional paintings are testimony, first and foremost, to his relationship with life — in connection not only with its values and sublime concepts, but also, and most importantly, with its more humble worn sides: ordinary images, for example, and everyday objects.

Συνέντευξη του Δημήτρη Πιερίδη, στην εκπομπή «Έχει Γούστο» με την Μπήλιω Τσουκαλά. ΕΤ1. 27/10/2004

Ο Δημήτρης Πιερίδης, είναι ο πρόεδρος του ιδρύματος Πιερίδη, ένας μανιώδης συλλέκτης, ένας άνθρωπος ο οποίος έχει δημιουργήσει πολλούς χώρους πολιτισμού, στην Ελλάδα και την Κύπρο. Το Μουσείο Πιερίδη, Αρχαίας Κυπριακής Τέχνης το οποίο βρίσκεται στον πολυχώρο Αθηναΐς, είναι ένα μουσείο το οποίο δίνεται τη δυνατότητα στο κοινό να προσεγγίσει έργα εξαίρετης τέχνης, τεκμήρια ενός πολιτισμού εννέα χιλιάδων χρόνων που άφησε στη μεγαλόνησο. Αρχαιότητες, γλυπτά, κοσμήματα, αγγεία, ειδώλια, όπλα, εργαλεία και επιγραφές από 9 μουσεία, υπογραμμίζουν την παρουσία του Ελληνισμού στην Κύπρο. Τα εκθέματα καλύπτουν χρονικά όλες τις περιόδους της κυπριακής προϊστορίας και ιστορίας από την νεολιθική περίοδο μέχρι και το τέλος του Μεσαίωνα. Στόχος του Μουσείου είναι η διαρκής προβολή του αρχαίου κυπριακού πολιτισμού, άγνωστου μέχρι τώρα στο ευρύτερο κοινό.

ΜΠΗΛΙΩ ΤΣΟΥΚΑΛΑ: Μπορεί σε κάποιους να έχει δημιουργηθεί η απορία, πως έγιναν αυτοί οι άνθρωποι, πως έφτιαξαν όλους αυτούς τους χώρους πολιτισμού, τις πινακοθήκες, τα μουσεία; Πιο είναι το κίνητρο που κάνει έναν άνθρωπο να γίνει συλλέκτης και να φτιάχνει μουσειακούς χώρους, έναν ιδιώτη να δίνει τα χρήματά του, για να αγοράσει έργα τέχνης και να τα αγαπά. 

Ο  Δημήτρης Πιερίδης, συνεχίζει μια πορεία πέντε γενεών. Αυτή η πορεία, κύριε Πιερίδη πως ξεκίνησε; 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΕΡΙΔΗΣ: Πως αρχίζει κανείς να ιστορεί την πορεία όλων αυτών με τα οποία ασχολούμαι εδώ και πολλά χρόνια, πάντως στην δική μου περίπτωση, άρχισα για να συνεχίσω, ακριβώς αυτή τη πορεία διότι η Κύπρος είναι στο σταυροδρόμι των τριών Ηπείρων. Πέρασαν όλοι οι κατακτητές και όλοι οι πολιτισμοί της Μεσογείου, πάνω απ’ αυτό το νησί και όπως είναι φυσικό, τα ευρήματα, τα αρχαιολογικά, είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος ακόμη δε περισσότερο, που η Κύπρος ήταν το πρώτο κομμάτι στερεάς γης, που με τη διάρρηξη των παγετώνων, πριν από τριάντα πέντε εκατομμύρια χρόνια, βγήκε στην επιφάνεια. 

Να φανταστείτε, ψιλά στο βουνό Τρόοδος, αν πάρετε ένα κομμάτι βράχου και το σπάσετε, θα βρείτε απολιθωμένα ψάρια, σε ύψος τριών χιλιάδων ποδών και περισσότερο. Άρα αυτό που κάνω εγώ είναι να συνεχίζω, αν θέλετε, ένα ελάχιστο εθνικό καθήκον της οικογενείας μου, δημιουργώντας πολλούς πολιτιστικούς πυρήνες.

Dimitris Pieridis Interview, in Bilio Tsoukalas' TV show “Echei gousto”. ET1. 27/10/2004

Dimitris Pieridis is the President of the Pieridis Foundation, a keen collector and founder of numerous cultural venues in Greece and Cyprus. The Pieridis Museum of Ancient Cypriot Art, located in the Athinais multi-purpose venue, is a museum providing the public with the opportunity to get in touch with magnificent art works, samples of a nine-thousand-year-long civilisation. Antiquities, sculptures, jewellery, vases, figurines, tools and tablets from 9 museums underline the presence of Hellenism in Cyprus. Exhibits extend in time over all the periods of Cypriot prehistory and history, from the Neolithic age to the end of the Mediaeval Times. The aim of the Museum is to constantly project ancient Cypriot civilisation, still unknown to the wider public.

BILIO TSOUKALA: One might wonder how come these people have established all these cultural venues, galleries, museums? What is the impetus that drives people to become collectors and create museums, individuals to give their money to buy artworks and love them. 

Dimitris Pieridis continues a five-generation journey. How did this journey begin, Mr. Pieridis? 

DIMITRIS PIERIDIS: Where should one begin narrating the journey of all these things that I have been engaged in for all these years; in my case, I embarked upon this journey because Cyprus is at the crossroads of three Continents. All Mediterranean conquerors and cultures passed through this island and, as one would expect, archaeological findings are very interesting, even more so considering that Cyprus was the first piece of solid land that emerged on the surface of after the breaking of glaciers thirty-five million years ago. 

Imagine, high up on Mount Troodos, if you take a piece of rock and break it, you will find fossil fish, at a height of over three thousand feet. Therefore, my task is to continue the least national duty of my family, which is to establish numerous cultural nucleuses.

_______________________________________________________ 

Λ Ο Γ Ο Τ Ε Χ Ν Ι Α  /  L I T E R A T U R E 

...Όμως η ελληνική γλώσσα δεν είναι μία γλώσσα νεκρή; G.S.  Όχι, γιατί την μιλούν και να γράφουν. Και θεωρώ ότι έχει αλλάξει πολύ λιγότερο κατά τη διάρκεια των 3000 χρόνων από άλλες γλώσσες που υπάρχουν στο χώρο των 6 ή 7 αιώνες.

Γιώργος Σεφέρης, Δοκίμια, "Paraleipomena" 1932-1971 Ίκαρος

...But, isn’t the Greek language a dead language? G.S. No, because I speak it and write it. And I find that it has changed much less in the course of 3000 years than have other languages in the space of 6 or 7 centuries.

George Seferis, Essays, “Paraleipomena” 1932-1971 IKAROS Editions

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ
Ο ποιητής, άλλοτε τραγικός άλλοτε ειρωνικός, είναι ελληνικός με τη βαθύτερη έννοια του όρου. Το έργο του είναι μια μελέτη της συμπεριφοράς σ’ εκείνες τις κορυφαίες στιγμές της ύπαρξης που χάνεται ή κερδίζεται η αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τη Φθορά, με την Ηδονή, με την Ιστορία.  


C.P. CAVAFY
Cavafy, sometimes tragic, other times ironic, is Greek in the deepest sense of the term. His work is a study of behaviour at those key moments of existence when human dignity is either earned or lost, when it confronts Corruption, Pleasure, and History.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Όμως, όποια μορφή και να πήρε το έργο του, ο Νίκος Καζαντζάκης είναι ένας οικουμενικός συγγραφέας, και αυτό είναι που τον έκανε να αγαπηθεί διεθνώς, αφού ακόμα και τα κρητικά μυθιστορήματά του, στα οποία υπάρχει έντονα ο φιλοσοφικός του προβληματισμός, ξεφεύγουν από μια γραφική ηθογραφία. Οι εντονότατες πνευματικές ανησυχίες του κρατούν πάντοτε στο κέντρο του έργου του την αγάπη του για τον άνθρωπο.


NIKOS KAZANTZAKIS
Whatever form Kazantzakis chose for his writing, he is a universal author and that is what has made him internationally appreciated, because even in his Cretan novels, the philosophical reflections make them much more than
just graphic descriptions of folklore. His most intense spiritual and intellectual concerns always keep his love for people at the centre of his work.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
Είσαστε πράγματι κατευθείαν απόγονοι του Λεωνίδα και του Θεμιστοκλή;
Γ.Σ. Όχι είμαστε απόγονοι μονάχα της μάνας μας, που μας μίλησε ελληνικά, που προσευχήθηκε ελληνικά [….], και της μάνας μας η μάνα ποτέ δεν έκανε κάτι διαφορετικό, η κακόμοιρη γυναίκα, όπως έλεγε ο Βιγιό…Γιώργος Σεφέρης, Δοκιμές, «Παραλειπόμενα» 1932-1971. εκδ. ΙΚΑΡΟΣ
Το 1962 τιμάται με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας.


GEORGE SEFERIS
…Are you really direct descendants of Leonidas and Themistocles?
G.S. No, we are descendants only of our mother, who spoke Greek to us, who prayed in Greek [...], and our mother’s mother never did anything different, the poor woman, as Villon said...George Seferis Essays “Paraleipomena” 1932-1971 IKAROS Editions
In 1963 he was awarded with the Nobel Prize for Literature.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Η Ρωμιοσύνη, ένα τραγούδι με επικό χαρακτήρα που μιλάει για τα πάθη του ελληνισμού, μελοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία από τον Μίκη Θεοδωράκη. Το ίδιο συνέβη και με τα Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας.
Ο Γιάννης Ρίτσος τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν το 1977.


YANNIS RITSOS
Among these, Romiosini is a song of epic nature about the hardships suffered by the Greek people; it was set to music by
Mikis Theodorakis with great success. The same happened with Eighteen Short Songs for the Bitter Motherland. 
                                                      Yannis Ritsos was awarded the Lenin Prize in 1977.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
«Ξεκινάω απ’ αυτό που οι πρώτοι Έλληνες είχαν συλλάβει […] 
Εργάζομαι για να θεμελιώσω μερικές αρχές, όπως είναι η αντικειμενικότητα, η μυθοποίηση, η σύνθεση.» 
«Δήλωση του ’51», από το βιβλίο Εν λευκώ, εκδ. ΙΚΑΡΟΣ
Ο Οδυσσέας Ελύτης τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας το 1979.


ODYSSEAS ELYTIS
 “I start from what the first Hellenes had conceived [...] 
I am working to establish a few principles, such as objectivity, mythopeia, composition.” 
                                             “Statement of ‘51 “from the book En lefko IKAROS Editions
                                              Odysseus Elytis was awarded the Nobel Prize for Literature in 1979.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΤΟΥΡΑΣ 
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΣΟΥΧΛΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΡΗΣΤΟ ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟ


Δ. ΤΣΟΥΧΛΟΥ:  Κύριε Τσίτουρα πάνε πολλά χρόνια που συνεργαζόμαστε. Δεν μπορώ να ξεχάσω τις εκθέσεις που μας οργανώσατε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και θα αναφερθώ ιδιαίτερα στην έκθεση της Σαντορίνης που είχε συγκεντρώσει “le tout ATHENES” και βεβαίως την μνημειώδη παρουσίαση του Γιώργου Σεφέρη.    
Αλλά για πέστε μου. Εσείς είσαστε δικηγόρος, δάσκαλος της νομικής και συλλέκτης. Πια ιδιότητας σας όμως υπερισχύει?
Δ. ΤΣΙΤΟΥΡΑΣ:  Όλα αυτά μπλέκονται, ή μια ιδιότητα με παρασύρει στην άλλη. Είναι τόσο σημαντικό να προστατεύεις τους καλλιτέχνες.  Στην περίπτωση του Σεφέρη υπήρξα στενός φίλος της συζύγου του. Έτσι ως πληρεξούσιος δικηγόρος των πνευματικών δικαιωμάτων  του ποιητή μπόρεσα να παρουσιάσω το 1981 στο Γαλλικό Ινστιτούτο την πλήρη εργογραφία του,  τόσο στα Ελληνικά όσο και στις μέχρι τότε ξένες  γλώσσες μεταφράσεις των έργων του.


Χ-Μ. ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Τσίτουρα, ο δρόμος της τέχνης, για άλλους είναι δύσκολος, για άλλους άγνωστος και για άλλους αρκετά δελεαστικός. Ως σύγχρονος άνθρωπος, υποστηρικτής των τεχνών, συλλέκτης αλλά και επιχειρηματίας, πως καταφέρατε κάτι σπουδαίο, να συνδυάσετε το εμπόριο, δημιουργώντας μοναδικά κομμάτια, με ένα ιδιαίτερο ύφος. Θα έλεγα τέχνη-τέχνης. Από δικής μου εμπειρίας, η γνώση της τέχνης και κυρίως όσων περικλείονται στον όρο, πλαστικές τέχνες, ζωγραφική γλυπτική κ.ά, είναι απαραίτητη. Για παράδειγμα ένα αντικείμενο δικό σας, αποτελεί μια προσωπική εικαστική άποψη. 
Δ.ΤΣΙΤΟΥΡΑΣ: Εάν δεν είχα γνώσεις ιστορίας και λαογραφίας δεν θα μπορούσα να δημιουργήσω. Με ένα παλαιό σύμβολο, καταφέραμε να επιβάλλουμε ένα ελληνοκεντρικό στυλ, αναγνωρισμένο πια διεθνώς. 
Παρακολουθώντας τις σύγχρονες τάσεις δημιουργούμε αντικείμενα καθημερινής χρήσης με μια άποψη που η διεθνής πελατεία μας, εκτιμά.


Χ-Μ.Π: Όμως δεν περιορίζετε τους ορίζοντες σας μόνο στο εμπόριο. Έχετε δημιουργήσει και μια σειρά βραβείων όπως τα μετάλλια του Γιώργου Σεφέρη, του Δημήτρη Μητρόπουλου και της Μαρίας Κάλλας, για τα Βραβεία Απόλλων, για Ιππικούς αγώνες και πόσα άλλα. 
Δ.Τ: Δεν ήταν μέσα στις προθέσεις μου η έκδοση μεταλλίων, θεώρησα όμως ότι ήταν ένας φόρος τιμής στους ανθρώπους που θαύμασα και αγάπησα.
Δημιουργούμε βραβεία τα οποία με συνέπεια εδώ και πολλά χρόνια απονέμουμε τόσοι σαν χορηγοί όσο και σαν δημιουργοί. Το έμβλημα μας, το στεφάνι του Γιάννη Τσαρούχη, συνοδεύει τις δημιουργίες μας και τις ταξιδεύει σε ολόκληρο τον κόσμο. 


DIMITRIS TSITOURAS 
INTERVIEWED BY DIMITRA TSOUCHLOU AND CHRISTOS PAPANDROPOULOS


D. TSOUCHLOU: Mr. Tsitouras we have been working together for years. I cannot forget the exhibitions that you organised for us at the French Institute of Athens or the one in Santorini, in particular, which had attracted “le tout ATHENES” and, certainly, the memorable presentation of Yorgos Seferis.    
But tell me, your are lawyer, professor of law and collector. Which is the most prevalent capacity?
D. TSITOURAS: This is all interwoven. One capacity leads me to the other. It is so important to protect artists.  In the case of Seferis, I used to be close friend of this wife. Thus, as a proxy and attorney at law for the protection of the poet’s intellectual rights, I managed to present the entire work of his, both in Greek and in all other language in which it had been translated at the time, at the French Institute in 1981.


C-Μ. PAPANDROPOULOS: Mr. Tsitouras, the path of art is tough for some, unknown to others and quite appealing to others. As a contemporary person, patron of arts, collector and businessman, how did you achieve to fit trade in your activities, creating unique pieces with a special style. I’d dare say they are works of art. According to my experience, knowledge of art, including plastic arts, painting, sculpture, etc. is a prerequisite. For instance, any artifact of yours is a personal artistic point of view. 
D.T: Had I lacked the historic and folkloric knowledge, I wouldn’t be able to create. Using an old symbol, we managed to impose a Hellenic-centric style with international visibility. 
Monitoring the contemporary trends we create daily used objects adopting a point of view valued by our international client base.


C-Μ.P: Yet, you are not limited to trade. You've created a series of prizes, such as the medals of Yorgos Seferis, Dimitris Mitropoulos and Maria Callas, Apollo Prizes, and many more. 
D.T: The design of medals had not been one of my intentions; I thought it would be a tribute to people I admired and loved.
We have established prizes that we have consistently awarded for years, as both sponsors and creators. Our emblem, the wreath of Yiannis Tsarouchis, forms integral part of our creations and travels us all over the world. 

_______________________________________________________ 

Θ Ε Α Τ Ρ Ο  / T H E A T R E  

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΘΙΑΣΟΙ ΣΤΙΣ ΠΕΝΤΕ ΗΠΕΙΡΟΥΣ
Οι ελληνικοί θίασοι δεν έπαψαν να περιοδεύουν εκτός του κυρίως ελλαδικού χώρου, αρχίζοντας ήδη από τα τέλη του περασμένου αιώνα.
Από τον Μεσοπόλεμο και μετά, ιδιαίτερα δε μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο, όταν τα σύνορα άρχισαν να «πέφτουν», η θεατρική γλώσσα αποκτά παγκοσμιότητα και οι καλλιτέχνες γίνονται πολίτες του κόσμου. Οι Έλληνες φώτισαν με την παρουσία τους το ξένο θέατρο, είτε περνώντας προσωρινά τα ελληνικά σύνορα, συνεργαζόμενοι με αλλοδαπούς θιάσους, είτε ως μόνιμοι κάτοικοι του εξωτερικού.


GREEK THEATRE COMPANIES ON FIVE CONTINENTS
Since the end of the last century, Greek theatre companies have not ceased to tour outside Greece.
From the period between the two world wars and especially after World War II, when borders began to break down, the language of the theatre started becoming an international medium and theatre artists became citizens of the world. Many Greeks worked with theatres abroad either temporarily or, for those who had settled or were born abroad, as full-time members of foreign theatre companies.